آموزش کامل کیف پول متامسک (MetaMask)

۰

متامسک (Metamask) یکی از کیف پول‌های رسمی و معتبر اتریوم است که به صورت افزونه‌ای روی مرورگرهای کامپیوتر فعالیت می‌کند. با این نرم‌افزار می‌توانید به راحتی به ذخیره‌سازی اتریوم و توکن‌های مبتنی بر اتریوم (ERC-20) بپردازید. بدون اغراق متامسک را می‌توان بیش از یک کیف پول اتریوم دانست چراکه علاوه بر تمام امکاناتی که کیف‌پول‌ها ارائه می‌دهند، این افزونه امکان تعامل با برنامه‌های غیرمتمرکز (D-apps) و قراردادهای هوشمند را نیز می‌دهد. توسعه‌دهندگان اتریوم برای توسعه پروژه‌های خود از این افزونه تا حد زیادی بهره می‌برند. از همه جالب‌تر آنکه شما برای استفاده از قابلیت‌های آن نیاز به دانلود بلاک چین و یا نصب نرم‌افزار نداشته و تنها کافی ست افزونه‌ی متامسک را در مرورگر خود نصب کنید. در این پست به آموزش نحوه‌ی کار با متامسک خواهیم پرداخت.

گام اول: نصب افزونه‌ی متامسک

برای ایجاد کیف‌پول متامسک، ابتدا باید افزونه‌ی آن را نصب کنید. افزونه‌ی متامسک برای مرورگرهای گوگل کروم، فایرفاکس، بریو و اپرا قابل دانلود است.

ابتدا به وب‌سایت این کیف‌پول به‌نشانی metamask.io رفته و یا عبارت «Metamask extension» را در موتور جستجوی خود سرچ کنید.

در این آموزش از مرورگر گوگل کروم استفاده کرده‌ایم اما تمامی مرورگرها روال مشابهی دارند.

---

در صفحه افزونه بر روی گزینه‌ی Add to Chrome کلیک کنید. سپس بر روی گزینه‌ی Add extension کلیک کنید تا این افزونه به مرورگر شما اضافه شود.

شما با موفقیت افزونه‌ی متامسک را نصب کردید!

گام دوم: ایجاد حساب کاربری و کیف پول

پس از نصب موفقیت‌آمیز این افزونه، یک آیکون روباه به نوار ابزار مرورگر شما اضافه می‌گردد و صفحه‌ی خوش‌آمدگویی متامسک برای شما باز می‌‌شود. بر روی گزینه‌ی Get Started کلیک کنید.

در مرحله اول شما می‌توانید یک کیف پول جدید ایجاد کنید و یا اگر از قبل کیف پول داشته باشید، می‌توانید آن را با استفاده از کلمات بازیابی، بارگذاری نمایید.

با فرض بر اینکه مخاطبین این آموزش کیف پول متامسک را ندارند، بر روی گزینه‌ی Create a wallet کلیک می‌کنیم. در صفحه‌ی بعد به شما گفته می‌شود که متامسک از اطلاعات کاربران مانند کلیک‌ها، بازدید از صفحات را به صورت ناشناس برای بهبود تجربه‌ی کاربری و افزایش کارایی این محصول و اکوسیستم اتریوم استفاده می‌کند، اما به هیچ عنوان کلیدها، آدرس‌ها، تراکنش‌ها، موجودی‌ها، هش و یا اطلاعات شخصی کاربران جمع‌آوری نشده و یا برای کسب سود فروخته نمی‌شود.

برای تایید موافقت با شرایط حریم خصوصی متامسک، بر روی گزینه‌ی I agree کلیک کنید.

در مرحله‌ی بعد از شما خواسته می‌شود که یک کلمه عبور بسازید. سعی کنید یک کلمه عبور امن با حداقل ۸ کاراکتر شامل حروف بزرگ و اعداد بسازید و آن را در جای امنی ذخیره کنید. تیک مربوط به پذیرش شرایط استفاده را بزنید، سپس بر روی گزینه‌ Create کلیک کنید.

---

مهم: در مرحله‌ی بعد از شما خواسته می‌شود که یک نسخه‌ی پشتیبان از عبارات امنیتی خود تهیه کنید. عبارات امنیتی (Secret Phrase) برای بازیابی کیف پول شما قطعا مورد نیاز خواهند بود. اگر مشکلی برای مرورگر یا کامپیوتر پیش بیاید و یا رمز عبور خود را فراموش کنید، با ۱۲ کلمه‌ای که متامسک به شما داده است، می‌توانید کیف پول و دارایی‌های خود را به راحتی در یک مرورگر یا کامپیوتر دیگر بالا بیاورید. دقت کنید که هرگز نباید این عبارات امنیتی را نزد کسی فاش کنید چراکه هر فردی که این عبارات را داشته باشد قادر خواهد بود به حسابتان دسترسی پیدا کند. بر روی کادر خاکستری رنگ (Click Here to Reveal Secret Words) کلیک کنید تا عبارات امنیتی به شما نشان داده شود.

بهتر است عبارات امنیتی خود را بر روی یک تکه کاغذ یادداشت کنید و آن را در جای امنی نگهداری نمایید. اگر می‌خواهید خیالتان از بابت گم شدن کاغذ راحت باشد، به جای یک کاغذ آن را بر روی چندین کاغذ نوشته و در جاهای مختلف نگهداری کنید. اگر می‌توانید این عبارات را حفظ کنید.

بر روی گزینه‌ی Next کلیک کنید.

در مرحله‌ی بعد از شما خواسته می‌شود تا به ترتیب و با انتخاب عبارات امنیتی آن‌ها را در داخل کادر مشخص شده وارد کنید. سپس بر روی گزینه‌ی Confirm کلیک کنید.

تبریک می‌گوییم شما با موفقیت حساب کاربری‌تان را ساختید. چند نکته‌‌ای برای حفظ امنیت بیشتر حساب شما:

• نسخه‌ی پشتیبان عبارات امنیتی خود را در چند محل ذخیره کنید

• هیچ گاه عبارات امنیتی خود را به کسی نگویید

• مراقب سایت‌های جعلی و فیشینگ باشید. وب‌سایت‌ اصلی متامسک هیچ‌گاه بی‌دلیل و خود‌به‌خود عبارات امنیتی شما را نمی‌پرسد

• اگر می‌خواستید از عبارات امنیتی خود نسخه‌ی دیگری تهیه کنید، به قسمت تنظیمات (Settings) و سپس بخش امنیت (Security) بروید

• اگر سوال و یا مشکلی برایتان به وجود آمد که راه‌حلی برای آن پیدا نکردید، به آدرس [e-mail] یک ایمیل بزنید تا به مشکلتان رسیدگی شود

گام سوم: کار با متامسک

شما می‌توانید کلید عمومی یا همان آدرس کیف‌ پول خود را به سادگی با کلیک بر روی نام حساب یا زیر نام حساب مشاهده کنید. از این آدرس می‌توانید برای دریافت اتریوم و توکن‌های مبتنی بر اتریوم استفاده نمایید.

افزونه‌ی متامسک شما همواره در نوار ابزار موتور جستجو در دسترس است و هر زمان که نیاز داشته باشید، قابل فراخوانی است.

نحوه‌ی اطلاع از موجودی حساب و توکن‌ها

متامسک به صورت پیش‌فرض تنها واحدهای اتریوم (ETH) مربوط به یک آدرس را نشان می‌دهد. اما اگر شما توکن دیگری روی آدرس خود دارید، برای اینکه آن توکن را مشاهده کنید و کنترل آن را بدست بگیرید، باید اقدامات زیر را انجام دهید:

• افزونه‌ی متامسک خود را باز کرده و بر روی گزینه‌ی Add Tokens کلیک کنید.

• سپس گزینه‌ی Custom Token را انتخاب نمایید.

• آدرس قرارداد هوشمند توکنی که قصد نمایش آن را دارید را وارد کنید.

---

ما در این آموزش برای نمونه توکن PLB را اضافه می‌کنیم:

به عنوان مثال اگر قصد اضافه کردن نمایش توکن PLB را داشته باشید باید آدرس قرارداد هوشمند «0x55648de19836338549130b1af587f16bea46f66b» را وارد کرده سپس بر روی گزینه‌ی Add tokens کلیک نمایید.

---

به همین سادگی توکن PLB به لیست توکن‌ها اضافه می‌شود.

---

شما می‌توانید آدرس قرارداد مربوط به هر توکن را در مرورگر سایت اتراسکن (Etherscan) با جستجوی نام آن پیدا کنید.

تهیه‌ی نسخه‌ی پشتیبان

اگر به هر علت مرورگر و یا کامپیوتر خود را عوض کنید، کلمه عبور خود را فراموش کرده باشید و یا بخواهید متامسک خود را به یک نرم‌افزار متصل کنید، نیاز دارید تا کلید خصوصی و یا عبارات امنیتی خود را وارد نمایید.

کلمات بازیابی را یکبار موقع ساخت کیف پول دریافت کرده‌اید اما برای مشاهده مجدد کلمات بازیابی می‌توانید اقدامات زیر را صورت دهید:

• افزونه‌ی متامسک را باز کنید

• بر روی آیکون حساب کاربری (Account) کلیک کنید

• به قسمت تنظیمات بروید

• به پایین صفحه رفته تا عبارات Reveal seed words را پیدا کنید، سپس بر روی آن کلیک نمایید

• کلمه عبور خود را وارد کنید تا عبارات امنیتی برای شما نشان داده شود

عبارات امنیتی خود را بر روی یک فضای جدا از کامپیوتری که متامسک روی آن نصب شده به صورت امن نگهداری کنید. به یاد داشته باشید که هیچ‌کس بدون این عبارات امنیتی نمی‌تواند وارد حساب شما شود. بنابراین عبارات امنیتی و کلید خصوصی خود را در جای مطمئنی نگهداری کنید. در صورتی‌که آنها را گم و کلمه عبور را هم فراموش کنید، به هیچ طریقی نمی‌توانید به حساب خود دسترسی داشته باشید.

بازیابی حساب متامسک

اگر کلمه عبور خود را فراموش کرده‌اید یا می‌خواهید از یک مرورگر دیگر وارد حساب خود شوید، برای بازیابی حساب، افزونه‌ی متامسک را باز کرده و بر روی عبارت «Import using account seed phrase» کلیک کنید. در صفحه جدید عبارات بازیابی خود را که قبلا ذخیره‌ کرده‌اید، وارد نمایید و یک کلمه عبور جدید وارد کنید تا حساب شما بازیابی شود.

نحوه‌ی مشاهده‌ی کلید خصوصی در متامسک

برای مشاهده‌ی کلید خصوصی افزونه‌ی متامسک را باز کرده و از پایین قسمت نام حساب بر روی گزینه‌ی Details کلیک نمایید. سپس بر روی گزینه‌ی Export Private Key کلیک کنید. کلمه عبور خود را وارد کرده و بر روی گزینه‌ی Confirm کلیک نمایید. کلید خصوصی برای شما نشان داده خواهد شد. توجه کنید که هرگز نباید کلید خصوصی خود را با کسی به اشتراک بگذارید. داشتن کلید خصوصی به منزله داشتن تمام دارایی‌های یک کیف پول است.

استفاده از چندین آدرس اتریوم در متامسک

شما می‌توانید در افزونه‌ی متامسک خود از چندین آدرس مربوط به کیف‌پول‌های اتریوم خود استفاده نمایید به این کار ایجاد چندین حساب در متامسک می‌گویند. برای ایجاد حساب جدید مطابق زیر عمل کنید:

• بر روی آیکن مربوط به منوی بازشونده کلیک نمایید.

• سپس بر روی گزینه‌ی Create Account کلیک نمایید.

• نام جدیدی برای حساب خود انتخاب کرده و بر روی گزینه‌ی Create کلیک نمایید.

همان‌طور که در بالا اشاره کردیم، در اولین مرحله‌ی نصب متامسک دو گزینه‌ وجود داشت که ما گزینه‌ی ساخت کیف پول را به این علت که حسابی نداشتیم، انتخاب کردیم اما اگر از قبل حسابی ساخته باشید و بخواهید آن را در مرورگر دیگری بارگذاری کنید باید طبق روال زیر اینکار را انجام دهید:

• بر روی آیکن Account کلیک کنید

• بر روی گزینه‌ی Import account کلیک کنید

• برای اینکار باید مالکیت خود را ثابت کنید. برای این‌کار دو گزینه وجود دارد که به صورت پیش‌فرض بر روی Private Key قرار دارد.

• سپس بر روی Import کلیک خواهید کرد

راهنمای کامل ثبت نام در صرافی بایننس (Binance) + آموزش تصویری

سیگنال

09 فروردین 99

17:46

56517 بازدید

صرافی بایننس (به انگلیسی : Binance) یک صرافی ارز دیجیتال آنلاین واقع در چین است که کاربران بسیار زیادی در سطح بین المللی داشته و با کاربران ایرانی نیز تعامل بالایی دارد. چانگ پنگ ژائو (CZ) مدیر عامل و بنیانگذار این صرافی است. یی هه (Yi He) نیز دومین بنیانگذار صرافی بایننس است. در زمان نگارش این مطلب بر اساس آمارهای گزارش شده از وب سایت Coinmarketcap.com، این صرافی به لحاظ میزان تراکنش روزانه در جایگاه اول جهان قرار دارد. در ادامه این مطلب به معرفی کامل صرافی بایننس ، آموزش گام به گام ثبت نام در آن و همچنین نحوه مبادلات ارزهای دیجیتال در این صرافی خواهیم پرداخت.

تاریخچه تأسیس صرافی بایننس

چانگ پنگ ژائو قبلاً شرکت فیوژن سیستم (Fusion Systems) را تأسیس کرده بود که در زمینه ارایه راه‌حل در حوزه فناوری های مالی (FinTech) فعالیت داشت. وی در سال 2013 میلادی به عنوان سومین عضو تیم کیف پول ارز دیجیتال Blockchain.info به این کمپانی پیوست. او همچنین کمتر از یک سال در صرافی OKCoin به عنوان مدیر ارشد فناوری (CTO) مشغول به فعالیت بود که زمینه تأسیس صرافی بایننس را برای او فراهم نمود.

صرافی Binance در در ماه فوریه 2017 در کشور چین راه اندازی شد اما پیش از ممنوعیت مبادلات ارزهای دیجیتال توسط دولت چین در سپتامبر 2017، سرورها و دفتر مرکزی خود را از چین به ژاپن منتقل نمود. در ماه مارس 2018 میلادی این شرکت دفاتر خود را در کشور تایوان افتتاح نمود.

شش ماه پس از راه‌اندازی بایننس، مجله فوربز برای اولین بار در تاریخ فهرستی از ثروتمندترین افراد در دنیای ارزهای دیجیتال منتشر کرد. در این فهرست، چانگ پنگ ژائو (بنیانگذار Binance) با حدود ۱/۱ الی ۲ میلیارد دلار ثروت در صدر این فهرست قرار گرفت.

در مارس سال 2018 میلادی Binance اهداف خود را برای افتتاح یک دفتر در کشور مالت پس از اعمال مقررات سختگیرانه تر در ژاپن و چین اعلام کرد. در آوریل سال 2018، Binance با دولت برمودا تفاهم نامه همکاری امضا نمود. ماه ها بعد تفاهم نامه ای مشابه با بورس اوراق بهادار مالت به امضا رسید تا بتواند بستر خرید و فروش آلت کوین ها را هر چه بیشتر توسعه دهد.

در تاریخ 7 ماه مه 2019 میلادی صرافی بایننس فاش کرد که قربانی یک “نقض امنیتی در مقیاس بزرگ” شده است که هکرها در آن زمان 7،000 بیت کوین به ارزش حدود 40 میلیون دلار آمریکا را به سرقت بردند. مدیر عامل صرافی در این رابطه گفت:

هکرها از تکنیک های مختلفی از جمله فیشینگ، ویروس ها و حملات دیگر استفاده کرده اند و معاملات ساختگی خود را با عبور از بررسی های امنیتی موجود ما ایجاد کردند. Binance فوراً برداشت و سپرده گذاری را متوقف نمود اما اجازه داد معاملات ادامه یابد. این سایت متعهد است که از طریق صندوق دارایی امن خود خسارت وارد آمده به مشتریان را بازپرداخت کند.

آموزش ثبت نام در صرافی ارز دیجیتال Binance

جهت ثبت نام در صرافی بایننس ابتدا روی لینک زیر کلیک نمایید تا وارد بخش ثبت نام در وب سایت Binanc شوید:

ثبت نام در صرافی Binance

برای ثبت نام کافی است مطابق تصویر بالا نشانی ایمیل و رمز عبور مورد نظر خود را در فیلدهای مربوطه وارد نمایید. رمز عبور شما میبایستی شامل حداقل هشت کاراکتر باشد که از حروف بزرگ و اعداد حداقل یکبار در آن استفاده کرده باشید. همچنین عبارت “… I am over 18 years old. and” را نیز علامت بزنید. سپس در انتها روی Create account کلیک کنید.

*** نکته مهم : هنگام ورود به سایت یا اپلیکیشن بایننس حتماً از آی پی کشوری به غیر از ایران استفاده نمایید. استفاده از آی پی کشورهای خارجی ریسک بلوکه شدن دارایی های شما را کاهش میدهد. هر چند صرافی چینی Binance تعامل خوبی با کاربران ایرانی دارد و در صورت لزوم ابتدا تذکرهای لازم را برای خروج سرمایه از طریق ایمیل به کاربر اطلاع رسانی میکند.

در ادامه بایننس برای شما یک ایمیل فعالسازی ارسال میکند که باید بر روی لینک موجود (Verify Email) در آن کلیک نمایید تا اکانت شما فعال شود. حال در مرحله بعدی میبایست یکی از روش های امنیتی ورود به بایننس (احراز هویت دو عاملی یا پیامک) را فعال کنید که برای کاربران ایرانی استفاده از روش اول اکیداً توصیه میشود. (تا نیاز به دادن شماره موبایل ایران به صرافی نباشد) در زیر روش فعالسازی این عبارت امنیتی شرح داده شده است:

---

آموزش فعالسازی احراز هویت دو عاملی (2FA)

---

هنگام ورود به اکانت کاربری خود در صرافی بایننس با صفحه ای مطابق تصویر زیر روبرو خواهید شد:

در بخش مستطیل قرمز میتوانید وضعیت فعال بودن یا نبودن احراز هویت دوعاملی حساب خود را بررسی نمایید. در صورت عدم فعال بودن به منوی سمت چپ پنل کاربری بخش “Security” مراجعه نمایید و در قسمت “Google Authenticator” با استفاده از راهنمایی های ارائه شده در زیر احراز هویت دوعاملی را فعال کنید. در ابتدا نرم افزار Google Authenticator را از لینک زیر (برای گوشی های اندروید) دانلود نمایید:

دانلود اپلیکیشن Google Authenticator

حال در بخش فعالسازی 2FA در منوی “Security” طبق تصویر زیر بر روی دکمه “Next” کلیک کنید.

حال در مرحله بعدی صفحه ای مطابق تصویر زیر مشاهده خواهید نمود که حاوی یک کد عددی و یک کد QR است.

در این مرحله داخل اپلیکیشن Google Authenticator در گوشی تلفن همراه خود رفته و به شکل زیر کد QR بایننس را اسکن نمایید یا کد عددی را بصورت دستی وارد کنید:

حال در مرحله سوم کلید پشتیبانی خود را در یک مکان امن یادداشت نموده و سپس در انتها Google Authenticator را روی اپلیکیشن بایننس با موفقیت فعال نمایید.

آموزش تصویری واریز و برداشت در صرافی بایننس

مطابق تصویر بالا پس از ورود به بخش واریز یا برداشت در صرافی بایننس، ارز موردنظر را انتخاب نموده و سپس مراحل زیر را دنبال کنید:

---

واریز به صرافی Binance

---

در این مثال اتریوم (ETH) به عنوان ارز دیجیتال موردنظر جهت واریز انتخاب شده است. با ورود به بخش “Deposit” مطابق تصویر پنل کاربری میتوانید آدرس کیف پول های مختلف خود را مشاهده کنید. دقت کنید که برخی آدرس ها جهت واریز دارای تگ (Tag) یا اصطلاحاً MEMO میباشند که باید حتماً آنها را هنگام ارسال وجه وارد کنید. شما میتوانید از دکمه “Copy Address” جهت کپی کردن آدرس کیف پول ارز موردنظر و یا دکمه “Show QR Code” جهت نمایش کد QR آن استفاده کنید.

---

برداشت از صرافی Binance

---

در این مثال بیت کوین (BTC) به عنوان ارز دیجیتال موردنظر جهت برداشت انتخاب شده است. مطابق تصویر پس از ورود به بخش برداشت در فیلدهای مربوطه موارد مورد نیاز را وارد نمایید و سپس روی “Submit” کلیک کنید. از شما کد موجود در نرم افزار Google Authenticator که بصورت 60 ثانیه ای تولید میشود را خواهد خواست. پس از آن یک ایمیل برای شما ارسال خواهد شد که میبایست روی “Confirm Withdraw” در آن کلیک کنید.

پس از طی مدت زمان کوتاهی ارز موردنظر به آدرس کیف پول گیرنده ارسال خواهد شد. حتماً دقت کنید که برخی آدرس ها جهت برداشت دارای تگ (Tag) یا اصطلاحاً MEMO میباشند که یک عدد بوده و باید حتماً آن را هنگام ارسال وجه وارد کنید.

---

زنجیره بایننس ؛ شبکه یا استاندارد BEP2 چیست؟

---

Binance Chain یا زنجیره بایننس به بلاک چین اختصاصی صرافی ارز دیجیتال بایننس اطلاق میشود که یکی از توکن های محلی آن بایننس کوین (BNB) است. این شبکه پرداخت با عنوان اختصاری BEP2 با استفاده از الگوریتم های اثبات سهام محول شده (DPoS) و تحمل خطای بیزانس (pBFT) طراحی شده است.

سرعت معاملات در این شبکه بسیار بالا است و هزینه تراکنش بسیار پایین تری نسبت به سایر شبکه های بلاکچینی دارد. شبکه BEP2 میتواند برای ارسال فوری ارزهای دیجیتال با هزینه های پایین مورد استفاده قرار گیرد ولی تنها در بستر خدمات پرداخت پلتفرم Binance فعال است.

آموزش معامله ارزهای دیجیتال در وب سایت Binance.com

کسانی که برای اولین بار از وب سایت بایننس بازدید می کنند به سرعت متوجه خواهند شد که این پلتفرم برای ترید ارزهای دیجیتال دو نسخه پایه (Basic) و پیشرفته (Advanced) ارائه می دهد. بدین منظور اگر هنوز در بازار ارزهای دیجیتال در سطح مبتدی قرار دارید میتوانید از نسخه Basic استفاده نمایید. با این حال، هر کس با پیشینه ترید در بازار ارزهای دیجیتال و با کمی آگاهی در مورد نحوه کار مبادلات میتواند از این بستر معاملاتی و خدمات پرداخت مختلف آن استفاده کند.

نسخه پایه پلتفرم معاملاتی بایننس

تفاوت اساسی بین نسخه پایه و پیشرفته در وب سایت بایننس این است که نسخه پیشرفته، تجزیه و تحلیل فنی عمیق تری از ارز دیجیتال موردنظر شما ارائه می دهد و نمودارهای تکنیکال بسیار کاربردی در اختیارتان میگذارد.

بخش (1) مطابق تصویر بالا شامل دفترچه ثبت معاملات جفت ارزی موردنظر است که کلیه معاملات در آن همراه با قیمت ثبت میشود. بخش (2) شامل نمودار قیمت ارز دیجیتال موردنظر در تایم فریم دلخواه شما میباشد که مجهز به نمودار TradingView نیز هست و میتوان با استفاده از آن به تحلیل تکنیکال جفت ارز دلخواه خود پرداخت.

بخش (3) شامل کلیه جفت ارزهای موجود در صرافی بایننس میباشد که میتوانید از این لیست برای انجام معاملات ارز دلخواه خود استفاده نمایید.

انواع معاملات در صرافی بایننس

در صرافی ارز دیجیتال بایننس امکان انجام چهار نوع معامله وجود دارد که عبارتند از:

---

معاملات Limit

---

در این معاملات قیمت خرید یا فروش توسط خود کاربر با وارد نمودن در فیلد “Price” تعیین می شود. همچنین جهت تعیین میزان ارز موردنظر از فیلد “Amount” استفاده کنید.

---

معاملات Market

---

این نوع معامله خرید یا فروش به قیمت فعلی بازار است. استفاده از این نوع معاملات برای آلت کوین هایی با ارزش پایین مناسب نیست؛ زیرا هنگام خرید قیمت بازار بالاترین قیمت پیشنهادی و هنگام فروش پایین ترین قیمت پیشنهادی ثبت میشود.

---

معاملات Stop Limit

---

در این نوع معاملات کاربر می‌تواند شرط تعیین کند به این شکل که در صورتی که آخرین قیمت بازار به حد معینی (Stop) برسد، مقدار ارز مورد نظر (Amount) با قیمت تعیین شده (Limit) توسط خود کاربر خرید یا فروش شود.

---

معاملات OCO

---

این نوع معامله ترکیب خرید و فروش به صورت همزمان در معاملات Stop Limit است. به عنوان مثال همزمان می‌توانید تعیین کنید اگر قیمت ارز مورد نظر تا یک حد خاص بالا رفت یا تا یک حد خاص پایین آمد آن را فروخته و خریداری کنید. این نوع معاملات برای نوسان گیری روزانه از ارزهای دیجیتال به شدت کاربردی بوده و به کاربران توصیه میشود.

کارمزد معاملات در صرافی بایننس

در صرافی بایننس انجام هر معامله شامل خرید یا فروش شامل یک کارمزد 0.1 درصدی میشود. به عنوان مثال اگر میزان ارزی که خرید یا فروش می کنید برابر با هزار دلار باشد، کارمزد آن یک دلار خواهد بود. در صورتی که در حساب خود بایننس کوین (BNB)، ارز دیجیتال محلی پلتفرم بایننس، را نگهداری کرده باشید این کارمزد شامل 25 درصد تخفیف خواهد شد و کارمزد تراکنش ها به 0.075 % ارزش معاملات میرسد.

نمایی از کیف پول کاربران در صرافی بایننس

واریز به صرافی بایننس کارمزد ندارد و کارمزد برداشت از آن برای ارزهای مختلف متفاوت است که از جدول کارمزدها در وبسایت Binance و همچنین هنگام برداشت ارز قابل مشاهده است. کارمزد برداشت همیشه ثابت نیست و با توجه به شرایط شبکه بلاک چین ارز دیجیتال مورد نظر تغییر می کند.

معرفی اپلیکیشن صرافی بایننس (Binance)

اپلیکیشن معاملاتی بایننس باعث می شود تا سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال شامل بیت کوین (BTC)، اتریوم (ETH)، بیت کوین کش (BCH)، ریپل (XRP) و بسیاری از آلت کوین های دیگر برای شما آسان باشد؛ زیرا گزینه های بسیاری برای ترید به شیوه های مختلف در آن وجود دارد.

اپلیکیشن صرافی بایننس واریز و برداشت دارایی های دیجیتالی شما را بسیار آسان نموده و همواره در درسترس قرار میدهد. کاربران می توانند با بسیاری از ارزهای شناخته شده در بازار ارزهای دیجیتال، بیت کوین را بطور مستقیم و در لحظه خریداری نموده و یا آنها را با یکدیگر مبادله کنند.

Binance همچنین به عنوان یک کیف پول چند ارزی محسوب میشود که بسیاری از ارزهای رمزپایه و استیبل کوین ها را پشتیبانی میکند. امنیت دارایی کاربران در این صرافی ارز دیجیتال توسط صندوق دارایی امن کاربران (SAFU) تضمین میشود و جای هیچ نگرانی نخواهد بود. جهت دانلود نسخه موبایل اپلیکیشن بایننس میتوانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

دانلود اپلیکیشن Binance (نسخه اندروید)

دانلود اپلیکیشن Binance (نسخه iOS)

پول چیست؟

رداد ۱۳۹۸ | ۱۲:۳۱

ارزهای دیجیتال صرفا یک نوآوری در فناوری نیستند و این فضا از توان بالقوه‌ای برای تأثیرگذاری گسترده اقتصادی و سیاسی بر جامعه نیز برخوردار است. در این مقاله با استناد به داده‌های تاریخی و اقتصادی به بررسی تفاوت‌های ارزهای دیجیتال و پول‌های رایج ملی می‌پردازیم تا به درک روشنی از تاثیر این ارزها بر آینده برسید.

پول چیست؟

بیت کوین و ارزهای دیجیتال همانطور که از نامشان برمی‌آید، قرار بوده شکلی از پول باشند. اولین چیزی که به ذهن‌مان می‌رسد این است که بتوان از آن همانند پول معمولی برای خریدهای روزمره استفاده کرد. اما پولی که من و شما در جیب داریم و از آن برای خرید استفاده می‌کنیم، از کجا می‌‌آید؟ چه کسی تصمیم می‌گیرد که این سکه‌ها، اسکناس‌ها و اعدادی که بر روی نرم‌افزارهای بانکی نقش می‌بندد، ارزش داشته باشند؟

یکی از مشهورترین منابع درباره تاریخ پول، مقاله‌ای است به نام «واکاوی:منشاء پول» (Shelling Out: The Origins of Money) که توسط نیک سابو در حدود ۲۰ سال پیش نوشته شد. او در این مقاله به بررسی این مسأله پرداخت که چطور صدف، سنگ و فلزات ارزشمند در گذشته، کارکرد پولی یافتند.

به اعتقاد آقای نیک سابو، شکل‌های اولیه پول، اشیای کلکسیونی بودند. مردم دوست داشتند که مالک آن‌ها باشند، زیرا برای نمونه، به‌گردن‌انداختن گردن‌بندی از این کالاهای کلکسیونی، سبب افزایش جایگاه اجتماعی افراد می‌شد.

اشیای کلکسیونی جذاب بودند و درعین‌حال، به دست آوردن آنها نیز دشوار بود. در طبیعت تا حدی کمیاب شمرده می‌شدند و در نتیجه، ابزاری برای ذخیره ارزش به شمار می‌آمدند.

هر چه باشد، اگر چیزی را که دستیابی به آن دشوار است در اختیار داشته باشید و بدانید که افراد زیاد دیگری هم خواستار آن هستند، جمع‌‌آوری‌اش ارزشمند خواهد بود و همچنین می‌توانید آن را در ازای دریافت چیزهایی دیگر نظیر خوراکی مبادله کنید.

اشیای کلکسیونی که از نظر اجتماعی پرطرفدار بودند و در نتیجه کارکردی برای ذخیره ارزش داشتند را می‌شد به‌عنوان ابزاری برای مبادله هم به کار برد. در نهایت، این اشیای کلکسیونی که می‌توانستند ابزاری برای ذخیره ارزش باشند و به‌عنوان واسطه‌ای برای تبادل عمل کنند، عملکردی دیگر یافتند که آن هم، واحدی برای تعیین ارزش بود. برای نمونه، در برخی قبایل، برای تعیین ارزش یک چیز مشخص می‌گفتند: «ارزش این چیز X مقدار صدف است.»

نقاشی تاریخی؛ معامله‌گران عرب از صدف به عنوان پول استفاده می‌کنند

پول را می‌توان یک نهاد اجتماعی هم دانست. منظور از نهاد اجتماعی در اینجا، سازوکاری برای نظم‌بخشی اجتماعی است که رفتار افراد در جامعه را هدایت می‌کند. بهره‌گیری از نوعی پول که نشانگر ارزشی مشخص است، امکان تخصصی شدن کارها و تقسیم نیروی کار را هم ایجاد می‌کند.

برای نمونه، یک نجار ماهر کافی است بر روی کاری که در انجامش خبره است تمرکز کند و دیگر نیازی به انجام کارهای دیگر برای تأمین نیازهایش (نظیر کار در مزرعه و یا دوخت لباس) نداشته باشد. او اگر بتواند ارزشی بیشتر از آنچه از جامعه می‌گیرد را به جامعه بدهد، می‌تواند بخشی را نیز پس‌انداز کند.

استاندارد طلا

طی چند قرن گذشته، طلا به‌عنوان گزینه استاندارد و فراگیر مطرح شد. کالاهای اقتصادی نظیر طلا و نقره به‌صورت سکه در می‌آمدند. این سکه‌ها وزن مشخصی داشتند و نشانگر میزان مشخصی ارزش بودند. با اینکه این پولِ کالایی کاربردی‌تر از مدل‌های پیشین پول بود، امکان تقلب و دستکاری در آن وجود داشت، زیرا سکه‌های طلا پس از مدتی ممکن بود دچار خراشیدگی و فرسودگی شوند. در سال ۱۸۷۵ بود که یک اقتصاددان با نام ویلیام استنلی جونز (William Stanley Jevons) مفهومی به نام «پول نماینده» را تعریف کرد که در نهایت منجر به پدیده انتشار اسکناس بانکی شد. اما این اسکناس‌ها پشتوانه داشتند. اسکناس درآن زمان نماینده مقداری مشخص از طلا بود که در خزانه بانک نگهداری می‌شد. با این فرض که این بانک‌ها، گزینه‌ای امن برای ذخیره طلای پشتوانه این اسکناس‌ها بودند، پولِ نماینده به‌عنوان یک ابزار خوب برای ذخیره ارزش و درعین‌حال، واسطه‌ای بی‌دردسر برای تبادلات اقتصادی مطرح شد، زیرا حمل آن به‌مراتب ساده‌تر از حمل طلا بود.

یک اسکناس ۵۰ دلاری قدیمی با پشتوانه طلا

---

در سال ۱۹۴۴ و طی جنگ جهانی دوم، نمایندگانی از ۴۴ کشور دنیا بر سر یک نظام پولی که نظام برتون وودز (Brettom Woods system) نام داشت به توافق رسیدند. کشورهای شرکت‌کننده در این نظام قبول کردند که حساب‌های بین‌المللی خود را در قالب دلار آمریکا تعریف کنند تا به‌این‌ترتیب بتوانند ارز خود را به طلا را با قیمت ثابت ۳۵ دلار به ازای هر اونس که توسط دولت آمریکا تعیین شده بود تبدیل کنند. نتیجه این شد که دلار آمریکا به پول مرجع تبدیل شد و همه ارزهای دنیا تحت سلطه آن قرار گرفتند. به‌خاطر موقعیت بالای ایالات متحده در این نظام، فرانسوی‌ها آن را «امتیاز گزاف آمریکا» نامیدند.

یک اسکناس قدیمی ۱۰ دلاری که پشتوانه‌ای ندارد

تا چند سال پس از پایان جنگ جهانی دوم، این نظام به خوبی عمل می‌کرد. بااین‌حال، به‌خاطر موجودی منفی در پرداخت‌ها، افزایش حجم بدهی‌های دولت آمریکا که به‌خاطر جنگ ویتنام ایجاد شده بود و نیز تورم ایجاد شده توسط فدرال رزرو (که پول بیشتری از طلای پشتوانه منتشر می‌کرد)، دلارهای موجود در سال‌های دهه ۱۹۶۰ پشتوانه واقعی نداشتند. به‌همین‌دلیل، در اوایل سال‌های دهه ۱۹۷۰ بود که برخی از کشورهای اروپایی، تصمیم به ترک نظام برتون وودز و تبدیل دلارهای خود به طلا گرفتند که همین اقدام سبب افزایش هر چه بیشتر تورم و بیکاری شد.

ریچارد نیکسون در سال ۱۹۷۱ یک سری اقدامات اقتصادی جدید را اجرایی کرد که بعدها به شوک نیکسون معروف شد. در این اقدامات، دولت ایالات متحده به صورت یک طرفه اقدام به لغو امکان تبدیل دلار به طلا کرد. در نتیجه، دلار به یک پول بی‌پشتوانه (پول فیات یا دستوری) تبدیل شد. این پول به‌صورت ذاتی فاقد ارزش است و ارزش آن صرفا توسط دولت تعیین می‌شود. امروزه بیشتر پول‌های ملی کشورهای مختلف در همین دسته قرار می‌گیرند.

پول بی‌پشتوانه چطور ایجاد شد؟

نیکسون با بیان اینکه «اکنون در اقتصاد از طرفداران مکتب کینزی هستم» دستور لغو امکان تبدیل دلار به طلا را صادر کرد. منظور از اقتصاد کینزی، نظریه‌ای در اقتصاد کلان است که بر انجام یک سری اقدامات از سوی سیاست‌گذاران برای تثبیت نوسانات در چرخه‌های کسب‌وکار تأکید دارد.

طرفداران مکتب کینزی بر این باورند که برای مهار بیکاری در دوره‌های رکورد، بهترین کار این است که دولت پول قرض دهد (تسهیل کمّی) و آن را برای زیرساخت‌های عمومی صرف کند. آنها بر این باورند که جریان پول در نهایت به تمام بخش‌های اقتصاد رسوخ می‌یابد و زمینه رونق را فراهم می‌کند.

واضح‌ترین راه برای ایجاد جریان پول جدید در اقتصاد، تولید پول جدید است. فقط بانک‌های مرکزی (نظیر فدرال رزرو در ایالات متحده و یا بانک مرکزی اروپا در اروپا) مجاز به تولید پول فیزیکی (ضرب سکه و چاپ اسکناس) هستند. بانک‌ مرکزی این پول‌های جدید را به دولت و یا بانک‌های خصوصی می‌دهد تا به توزیع آن در اقتصاد بپردازند. این جریان پول جدید سبب تورم می‌شود، زیرا قدرت خرید پول جدید با افزایش حجم آن به‌تدریج کاهش می‌یابد که این مسأله تهدیدی برای عملکرد آن به‌عنوان ابزاری برای ذخیره ارزش است.

کاهش شدید قدرت خرید دلار در طول تاریخ

این پول جدید (یا به تعبیر تخصصی‌تر، اعتبار) به‌تدریج در اقتصاد به گردش در آمد که دلیل آن نیز بانکداری ذخیره کسری است که الگویی رایج برای بیشتر نظام‌های بانکی در سراسر دنیا به شمار می‌رود. بانکداری ذخیره کسری (بر خلاف بانکداری ذخیره کامل) فقط ملزم به ذخیره درصدی مشخص از مجموع پولی است که قرض‌دهندگان و سپرده‌گذاران به آن داده‌اند. مثلا اگر ۱ میلیون تومان در بانک پس‌انداز کنید بانک فقط چند درصد از پول شما را در صندوق‌های خود نگهداری می‌کند.

به‌همین‌دلیل، ایجاد حتی حجمی اندک از پول جدید توسط بانک مرکزی موجب می‌شود حجم به‌مراتب بیشتری پول وارد چرخه اقتصادی شود. ضعف در بانکداری ذخیره کسری تا حد زیادی به‌خاطر این پیش‌فرض است که بسیاری از افراد سپرده‌گذار در بانک‌ها به‌صورت همزمان به پول خود نیاز ندارند و همه آنها به این نظام اعتماد می‌کنند. اگر مردم اعتماد خود را به این نظام بانکی از دست بدهند و بخواهند پول‌شان را از بانک‌ها بیرون بکشند، این نظام متلاشی خواهد شد. این پدیده را بحران بانکداری نیز می‌نامند.

طی سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۸ که بحران مالی در دنیا روی داد، بحران بانکداری گریبان چندین بانک را گرفت. با اینکه امکان تعیین فقط یک عامل برای ایجاد این بحران وجود ندارد، روشن است که «وام‌دهی درجه دو» نقش مهمی در ابتدای شکل‌گیری این بحران داشت. وام‌دهی درجه دو به‌معنای قرض‌دادن پول به کسی است که در بازپرداخت وام قبلی خود دچار مشکل است. طی دوران بحران مسکن آمریکا در سال ۲۰۰۸، برخی افراد برای خرید خانه پول قرض گرفتند، زیرا امیدوار بودند که قیمت خانه افزایش می‌یابد و همین سبب ایجاد حباب شد.

برخی بانک‌ها پولی بیشتر از معمول را به افراد برای خرید خانه‌هایی که قیمت‌شان بیش از حد گران شده بود می‌پرداختند که این رویکرد مشکل‌ساز شد. بانک‌ها یک خطای دیگر هم انجام دادند و آن هم اینکه این بدهی‌ها را در قالب یک سری محصولات مالی پیچیده‌تر (نظیر اوراق قرضه با پشتوانه رهنی) به مؤسسات دولتی یا بانک‌های سرمایه‌گذاری می‌فروختند. در نتیجه، این دومینوی بدهی به‌شدت در همه ارکان بدنه نظام اقتصادی گسترش یافت و تأثیری منفی نیز بر آن گذاشت.

دومینوی سقوط – وقتی ضعف سیستم بانکداری اقتصاد جهان را نابود می‌کند

بی‌ثباتی در اقتصاد جهانی همچنان به‌صورت زنجیروار ادامه یافت و به بحران بدهی اروپا در سال ۲۰۰۹ رسید. برخی کشورهای اروپایی (یونان، پرتغال، اسپانیا، ایرلند و قبرس) نمی‌توانستند بدهی‌های دولتی خود را بازپس دهند و یا به بانک‌های مقروض خود کمک کنند. اتحادیه اروپا و بانک مرکزی اروپایی به‌منظور جلوگیری از ورشکستگی سایر کشورهای اروپایی و نیز جلوگیری از برهم‌خوردن ثبات این اتحادیه، به کمک مالی به آنها پرداخت.

مدل اقتصادی کینزی و مدل اقتصاد نئولیبرالی (که در دهه ۱۹۸۰ پدیدار شد) به افزایش تولید ناخالص ملی سالیانه کمک کرد. تولید ناخالص ملی معیاری برای سنجش ارزش محصولات و خدمات تولید شده در هر سال است. البته این اقدام به قیمت افزایش بدهی‌های ملی تمام شد. پس از پایان بحران مالی دهه ۱۹۷۰، بدهی ملی ایاالت متحده از میزان تولید ناخالص ملی آن هم بیشتر شد که این نشانگر افزایش تدریجی و نگران‌کننده این بدهی است.

منتقدانی همچون رون پاول که نامزد سابق ریاست جمهوری در ایالت متحده بود بر این باور است که نظام کنونی مالی در این کشور حباب دارد و اگر این نظام به استاندارد طلا بازنگردد، این حباب خواهد ترکید. با اینکه پاول جزو طرفداران پول دارای پشتوانه طلاست، ارزهای دیجیتالی نظیر بیت کوین را نیز جایگزینی جذاب می‌داند.

بیت کوین چه تفاوتی با پول بدون پشتوانه دارد؟

در ۳۱ اکتبر ۲۰۰۸ و طی بحران مالی ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸، یک فرد گمنام به نام ساتوشی ناکاموتو گزارش (وایت پیپری) را با عنوان «بیت کوین: یک سیستم همتابه‌همتای پول الکترونیک» را منتشر کرد. همان طور که از نامش هم پیداست، بیت کوین به‌صورت یک پول دیجیتال عرضه شد که می‌توان آن را از یک فرد به فردی دیگر فرستاد، بدون اینکه نیازی به نهادهای مالی واسطه باشد.

ناکاموتو یک سکه الکترونیکی را به‌صورت زنجیره‌ای از امضاهای دیجیتال توصیف کرد و به تشریح عملکردش بر یک شبکه غیرمتمرکز از نودها که بر اساس سازوکار اجماع و یک سری مشوق‌ها (ماینینگ) پیش می‌رود پرداخت. ایده ارسال پول دیجیتال از یک نفر به فردی دیگر،‌ آن هم بدون واسطه و به‌شکلی مقاوم در برابر دخالت طرف سوم به اندازه کافی حیرت‌انگیز بود. اما این همه ماجرا نیست.

یکی از اصلی‌ترین ویژگی‌های اقتصادی بیت کوین این است که حداکثر مقدار آن ۲۱ میلیون واحد است. این بدان معناست که هرگز نمی‌توان به رقمی بیشتر از ۲۱ میلیون واحد دست یافت و همین موجب کمیابی آن می‌شود. اما این شبکه، پاداش‌هایی نیز برای مشارکت‌کنندگان دارد. برای تشویق افراد برای حضور در شبکه و تأیید تراکنش‌ها، در ابتدا در هر بازه زمانی که یک بلاک تکمیل می‌شد، ۵۰ بیت کوین جدید ایجاد و به‌عنوان پاداش داده می‌شد. پس از تکمیل ۲۱۰ هزار بلاک (حدود ۴ سال) این میزان پاداش نصف می‌شد و این بدان معناست که تورم پولی بیت کوین در گذر زمان کم می‌شود که گاهی آنها کاهش تورم هم می‌نامند. همچنین می‌توان انتظار داشت که بیت کوین‌های در گردش در گذر زمان باز هم کاهش ‌یابند که دلیل آن نیز عدم امکان دسترسی به برخی بیت کوین‌ها به‌خاطر گم شدن کلیدهای خصوصی آنهاست. در زمان نگارش این مطلب، حدود ۸۴ درصد از حداکثر بیت کوین‌های قابل استخراج، تولید شده است و نرخ تورم سالانه آن نیز ۳/۷۸ درصد است. پس از نصف شدن بعدی پاداش‌ها که احتمالا در حدود ۲۵ می سال ۲۰۲۰ روی می‌دهد، تورم مالی بیت کوین به ۱/۸ درصد کاهش می‌یابد. از دیدگاه طرفداران، بیت کوین به‌خاطر کمیابی ذاتی خود، می‌تواند همانند طلای دیجیتال باشد و از این قابلیت برخوردار است که به استاندارد پایدار پولی در دنیای آینده تبدیل شود.

روند تورم در بیت کوین – رو به صفر

با وجود نوسانات قیمت بیت کوین، اطمینان‌خاطر موجود از عدم افزایش ناگهانی نرخ تورم موجود در آن سبب می‌شود بتوان آن را به‌عنوان «ارز احتیاطی» و یا «پول سالم» دانست، زیرا به حفظ قدرت خرید در گذر زمان کمک می‌کند. برای نمونه، ابرتورم در ونزوئلا نرخی برابر با یک میلیون درصد در سال دارد. مردم ونزوئلا با خرید بیت کوین، قطعا ریسک کمتری را تجربه می‌کنند.

برای اینکه قدرت خرید در گذر زمان حفظ شود، قیمت فروش سرمایه موردنظر باید حداقل با قیمتی که خریداری شده برابر باشد. اما چه چیزی قیمت یک سرمایه را تعیین می‌کند؟ پاسخ این سؤال به نظریه اقتصادی مورد استفاده برای تحلیل بستگی دارد.

مکتب کلاسیک اقتصاد که در قرن هیجدهم و نوزدهم به‌عنوان چهارچوب غالب در مباحث اقتصادی مطرح بود، می‌گوید که قیمت با هزینه‌های عینی تولید تعیین می‌شود. اگر از دیدگاه مکتب کلاسیک اقتصاد به بیت کوین نگاه کنیم، قیمت آن باید بر اساس هزینه استخراج (شامل هزینه سخت‌افزار و برق) محاسبه شود. در سال ۲۰۱۸، برخی از مزارع استخراج بیت کوین به خاطر کاهش قیمت بیت کوین تعطیل شدند. بالاتر بودن هزینه تولید نسبت به درآمد ناشی از فروش سبب شد استخراج بیت کوین در کوتاه مدت سوددهی لازم را نداشته باشد. بااین‌حال، برخی از ماینرها هم بودند که با وجود ضرردهی همچنان به استخراج بیت کوین می‌پرداختند، زیرا انتظار داشتند که قیمت بیت کوین‌هایی که به دست می‌آورند در آینده افزایش یابد. این نشان می‌دهد که قیمت بیت کوین فقط به هزینه استخراج آن بستگی ندارد. با اینکه نظریه مکتب کلاسیک اقتصاد انتظار دارد که قیمت از هزینه‌های تولید پیروی کند، این امر در مورد بیت کوین صدق نمی‌کند و در مقابل، هزینه تولید به قیمت وابسته است.

بر اساس دیدگاه‌های نئوکلاسیک اقتصادی (که پس از مکتب کلاسیک تعریف شدند و در قرن بیستم هم از محبوبیت بالایی برخوردار بودند) قیمت به تعادل بین عرضه و تقاضا بستگی دارد. در بیت کوین می‌بینیم که عرضه فقط اندکی می‌تواند افزایش یابد و در نتیجه، قیمت فقط به تقاضا بستگی دارد. وقتی تقاضا بالا می‌رود، قیمت نیز بالا می‌رود و با کاهش تقاضا نیز قیمت کاهش می‌یابد.

مکتب اتریش نیز یکی از مکاتب اقتصادی است که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم شکل گرفت. این مکتب که طی بحران اقتصادی سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ بسیار مورد توجه قرار گرفت، دیدگاه‌های کلاسیک و نئوکلاسیک را درباره شیوه تعیین قیمت رد می‌کند. مکتب اتریش می‌گوید که هزینه‌های تولید بر اساس یک سری عوامل غیرملموس دیگر که به ارزش کاربردهای جایگزین از منابع کمیاب بستگی دارد تعیین می‌شود و نیز تعادل میان عرضه و تقاضا نیز بر اساس سلیقه افراد مشخص می‌شود. مکتب اتریش بر اهمیت کمیابی و نیز جلوگیری از مداخله دولتی تأکید دارد. این مکتب با مدل‌های فعال اقتصادی که در واقع بر اساس تورم پولی و نیز قانون‌گذاری دولتی استوار هستند در تناقض است. از آنجا که بیت کوین با چنین تفسیری سازگار است، مکتب اتریش به‌شدت در میان طرفداران بیت کوین محبوب است و هواداران مکتب اتریش نیز به بیت کوین علاقه‌مندند.

پول علاوه بر اینکه باید قدرت خرید را در گذر زمان حفظ کند، باید بتواند به‌شکلی مطمئن ذخیره شود و دوباره مورد استفاده قرار گیرد. فقط در این صورت است که می‌توان از آن به‌عنوان ابزاری برای ذخیره ارزش نام برد. در زمان نگارش این مطلب، ده سال از عمر بیت کوین می‌گذرد و این ارز دیجیتال در ۹۹/۹۸ درصد از مواقع در این بازه ده ساله دچار نوسان بوده است. بااین‌حال، بیت کوین هنوز هم در زمینه ذخیره بی‌دردسر، استفاده و فروش در مقادیر بالا با مشکل روبروست و این مشکل به‌ویژه برای افراد عادی و غیرمتخصص به‌مراتب بیشتر است. اگر رابط کاربری در گذر زمان بهبود یابد، راه‌حل‌های واسطه بهتری نیز عرضه خواهد شد، امکان نقدشوندگی بیشتر شده و شبکه نیز در برابر حملات احتمالی قدرتمندتر می‌شود. به‌این‌ترتیب، فرآیند تحول پولی بیت کوین نیز به‌تدریج ادامه می‌یابد.

اثر لیندی: روند بیت کوین نسبت به ارزش بازار برای تبدیل شدن به ارز جهانی

نگاهی به سایر ارزهای دیجیتال

بیت کوین اولین ارز دیجیتالی بود که توجه گسترده‌ای را به خود جلب کرد. اما اندکی پس از آن، ارزهای دیجیتال دیگری نیز به بازار آمدند که برخی از آنها برخی قابلیت‌های فنی یا اقتصادی بیت کوین را بهبود داده و یا قابلیت‌های بیشتری داشتند (که برای نمونه می‌توان به قراردادهای منعطف هوشمند اشاره کرد). به‌خاطر برخورداری بیت کوین از امتیاز اول بودن و نیز اثر لیندی (که می‌گوید عمر مورد انتظار هر فناوری با عمر فعلی‌اش متناسب است)، سایر ارزهای دیجیتال باید بهبود قابل‌توجهی نسبت به بیت کوین داشته باشند تا بتوانند مخاطب بیشتری جلب کرده و از اثر شبکه‌ای بیت کوین پیشی بگیرند. بیت کوین از نظر بیشتر افراد، معیار ارزهای دیجیتال است و بیشترین خریدوفروش ارزهای دیجیتال در صرافی‌ها نیز بیت کوین را شامل می‌شود. با اینکه توضیح درباره تفاوت‌ها بین ارزهای دیجیتال و بیت کوین در این مقاله نمی‌گنجد، باید بدانید که دو نظریه اقتصادی به‌خاطر پدیدار شدن ارزهای دیجیتال مختلف مطرح شده است.

نظریه پروتکل‌های چاق (fat protocols) که اولین بار توسط جول مونگرو در سال ۲۰۱۶ مطرح شد، به مقایسه ارزش انباشت اینترنت سنتی و اینترنت غیرمتمرکز مبتنی بر بلاک چین می‌پردازد. این نظریه می‌گوید که اینترنت موجب ایجاد حجم بسیار گسترده‌ای از ارزش شده است. اما اگر به مسأله توزیع این ارزش ایجاد شده فکر کنیم، خواهیم دید که یک سری پروتکل‌های «لاغر» و یک سری اپلیکیشن‌های «چاق» وجود دارد. هیچ کسی مالک پروتکل‌های متن باز اینترنت (نظیر TCP/IP یا HTTP) نیست. اما همین پروتکل‌ها زمینه را برای بزرگ شدن اپلیکیشن‌هایی نظیر گوگل، فیسبوک و آمازون فراهم کردند و این اپلیکیشن‌ها نیز حجم زیادی از ارزش را به خود اختصاص می‌دهند.

نظریه پروتکل‌های چاق می‌گوید که اینترنت مبتنی بر بلاک چین، رویکردی برعکس را دارد. بر خلاف اینترنت فعلی، در اختیار داشتن سرمایه‌ (نظیر بیت کوین و یا اتر) برای استفاده از پروتکل‌های بلاک چین ضروری است. به‌همین‌دلیل، بهره‌گیری از پروتکل‌های بلاک چین سبب افزایش تقاضا برای این توکن‌ها شده و همین ارزش آنها را افزایش می‌دهد. استقبال موفق از اپلیکیشن‌های قرار گرفته بر روی این پروتکل‌ها به صورت خودکار به افزایش تقاضا برای سرمایه‌های بنیادین پروتکل بلاک چین می‌انجامد و همین امر موجب می‌شود ارزش این پروتکل افزایش یابد. نظریه پروتکل‌های چاق می‌گوید که ارزش انباشتی پروتکل بلاک چین همواره سریع‌تر از ارزش اپلیکیشن‌های قرار گرفته بر روی آن افزایش می‌یابد.

معمولا ارز دیجیتالی که می‌تواند به‌صورت مستقل عمل کند را «سکه» یا «کوین» می‌نامند (نظیر بیت کوین یا اتر) و در مقابل، ارزهای دیجیتالی که به یک ارز دیجیتال دیگر به‌عنوان پلتفرم وابسته هستند هم «توکن» نامیده می‌شوند (مثل آگر- Augur). توکن‌ها معمولا برای جذب سرمایه (عرضه اولیه سکه-ICO) فروخته می‌شوند و از آنها به‌عنوان پول داخل یک نرم‌افزار خاص و یا به‌عنوان نماد دیجیتال یک سرمایه (نظیر امتیاز یک نرم‌افزار، دارایی‌های مجازی در یک بازی و …) مورد استفاده قرار می‌گیرند. در سال ۲۰۱۷ که بازار ارزهای دیجیتال بسیار پررونق بود، توکن‌ها هم از محبوبیت بالایی برخوردار بودند و هزاران توکن ایجاد شده و در سال ۲۰۱۸ شاهد کاهش قابل‌توجهی در قیمت آنها بودیم. به‌همین‌دلیل، ارزش انباشته شده در پروتکل‌های چاق به‌صورت خاص به توکن‌ها اشاره دارد.

نظریه بعدی هم مسأله سرعت توکن است که به تشریح حالتی می‌پردازد که در آن، اگر عرضه یک توکن ثابت باشد، افزایش در تقاضا به‌صورت خودکار سبب افزایش قیمت می‌شود. مسأله سرعت توکن می‌گوید که ارزش میانگین شبکه به حجم کل تراکنش‌ها تقسیم بر سرعت انجام تراکنش‌ها بستگی دارد.

 حجم کل تراکنش‌ها ÷ سرعت انجام تراکنش‌ها = ارزش میانگین شبکه

این مسأله به زبان ساده می‌گوید که ارزش کوین‌ها و یا توکن‌هایی که مردم نگه می‌دارند به‌تدریج بیشتر از ارزش توکن‌هایی خواهد شد که از نظر مردم کم‌ارزش است و آنها را می‌فروشند.

به‌عنوان‌مثال، مردم ممکن است بیت کوین را به این دلیل نگه دارند که انتظار دارند به یک پول بین‌المللی در آینده تبدیل شود. با این فرض، نگهداری بیت کوین به مدتی طولانی کاری منطقی خواهد بود. اگر افراد زیادی تأکید به نفروختن کوین‌های خود داشته باشند، مقدار عرضه آن کاهش یافته و در نتیجه، حتی یک افزایش کوچک در تقاضا سبب اوج‌گیری ناگهانی قیمت می‌شود.

بااین‌حال، وقتی افراد کوین یا توکنی را که فکر می‌کنند از شانس کمتری برای حفظ ارزش و قدرت خریدشان برخوردار است به دست می‌‌آورند، احتمال اینکه آن را فروخته و چیز دیگری به جای آن بخرند افزایش می‌یابد. در این میان، توکن‌هایی که کاربردهای بسیار مشخص و محدودی دارند (نظیر توکن‌های ویژه برخی بازی‌ها) و یا کوین‌ها و توکن‌هایی که در گذر زمان دستخوش تورم می‌شوند، بیشتر از نظر کاربران نامطلوب بوده و به احتمال زیاد آنها را نگه نمی‌دارند.

نتیجه‌گیری

نمی‌توانیم بگوییم که یکی از این نظریه‌ها درباره ارزش ارزهای دیجیتال و یا حتی پول کاملا درست است. بااین‌حال، این امر که ارزش یک ویژگی نسبتا غیرعینی برای یک دارایی به شمار می‌رود و به تقاضا (به ویژه در آینده) بستگی دارد، به نظر کاملا پذیرفته شده می‌‌آید. افزون بر این، قابلیت مقاومت در برابر دخالت‌ حکومت‌ها سبب شده پول دیجیتال با الگوی تورمی قابل پیش‌بینی به‌عنوان جایگزینی بالقوه برای نظام مالی کنونی (فارغ از دیدگاه‌های مختلف در نظریات اقتصادی) مطرح شود. آیا ارزهای دیجیتال می‌توانند به‌عنوان یک الگوی نوین از پول که کاربردش ساده است و درعین‌حال از امنیت بالایی برخوردار است در سراسر جهان به کار گرفته شود؟ شاید قضاوت در این باره زود باشد. اما اگر ارزهای دیجیتال بتوانند به آن مرحله برسند، بی‌تردید پدیده بسیار جالبی خواهند بود.

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

توکن ارز دیجیتالی است که خودش بلاک چین مستقل ندارد. اگر این تعریف برای شما نامفهوم است، نگران نباشید و این مقاله را تا پایان دنبال کنید. در این مقاله ابتدا با بیانی کاملاً ساده توضیح می‌دهیم که تفاوت کوین و توکن در بازار ارزهای دیجیتال چیست و سپس مزیت‌های ایجاد یک توکن به‌جای بلاک چین اختصاصی را بررسی می‌کنیم. همچنین چگونگی ذخیره‌سازی توکن‌ها در کیف پول‌ها را توضیح داده و در پایان انواع دسته‌بندی توکن‌ها را نام می‌بریم.

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

در بازار ارزهای دیجیتال، یک «توکن» (Token) ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را ندارد و روی شبکه‌های دیگر مانند اتریوم جابه‌جا می‌شود.

بنابراین در بازار ارزهای دیجیتال مهم‌ترین چیزی که یک توکن را با «کوین» (Coin) متمایز می‌کند،‌ داشتن یا نداشتن بلاک چین مستقل است. طبق این تعریف، یک کوین ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را دارد.

بیت کوین، اتریوم، ریپل، لایت کوین، بیت کوین کش، کاردانو و صدها ارز دیجیتال دیگر که بلاک چین‌های اختصاصی خود را دارند در دسته‌بندی کوین‌ها جای می‌گیرند.

از بزرگترین توکن‌های بازار هم می‌توان به تتر، چین لینک، دای (Dai)، آوی (Aave)، یرن فایننس (Yearn.Finance) و بت (BAT) اشاره کرد.

جالب است بدانید که ۲,۸۰۰ ارز دیجیتال از ۳,۹۰۰ ارز دیجیتالی که در زمان نگارش این مقاله در صرافی‌ها معامله می‌شوند، در حقیقت توکن‌ هستند و از بلاک چین‌هایی مانند اتریوم، بایننس چین (Binance Chain)، ایاس و تزوس استفاده می‌کنند. اولین مرجعی که کوین و توکن را از یکدیگر متمایز کرد، وب‌سایت کوین مارکت کپ (Coinmarketcap) بود.

برای اینکه متوجه شوید یک ارز دیجیتال کوین است یا توکن می‌توانید به صفحه اختصاصی آن در وب‌سایت ارزدیجیتال مراجعه کنید.

صفحه تتر در سایت ارزدیجیتال؛ تتر یک توکن است.

فراموش نکنید که توضیحات ارائه‌شده درباره تفاوت کوین و توکن، بر اساس ذهنیت موجود در بازار بود. از نگاه کلی‌تر و دقیق‌تر، هر واحد ارزی مستقل در یک شبکه می‌تواند توکن در نظر گرفته شود. با این تعریف، اتر، ارز دیجیتال بومی شبکه اتریوم هم یک توکن محسوب می‌شود، اما در بازار اتر را یک کوین در نظر می‌گیرند.

بیشتر توکن‌ها در دنیای ارزهای دیجیتال، «توکن‌های کاربردی» هستند. این توکن‌ها امکان دریافت کاربرد خاصی از یک پروژه را فراهم می‌کنند که تنها در اکوسیستم مربوط به آن قابل‌استفاده است.

برای مثال، اگر پروژه‌ای با این هدف کار خود را آغاز کند که بلیت اتوبوس‌های بین‌شهری را تنها با توکن‌های مخصوصی بتوان خریداری کرد، در این صورت کاربرد آن توکن تنها برای خرید بلیت‌ها خواهد بود و نمی‌توان به‌عنوان مثال از آن برای خرید غذا از رستوران استفاده کرد. در ادامه مقاله به‌طور مفصل درباره انواع توکن‌ها می‌خوانید.

ساخت توکن برای توسعه‌دهندگان بلاک چینی بسیار راحت‌تر از ایجاد یک بلاک چین و شبکه مستقل است و در بیشتر مواقع پروژه‌ها می‌توانند بدون نیاز به هزینه‌های نجومی برای طراحی یک بلاک چین، ارز دیجیتال خود را بسازند و به اهداف اولیه خود برسند.

پروژه‌هایی که قصد توسعه یک بلاک چین را دارند، معمولاً ابتدا از یک بلاک چین واسطه برای خود توکن ایجاد کرده و پیش‌فروش یا همان عرضه اولیه سکه (ICO) برگزار می‌کنند و در ازای پول ملی یا ارزهای دیجیتال دیگر توکن‌های خود را پیش از راه‌اندازی پروژه به فروش می‌رسانند. ارزش این توکن‌ها رابطه مستقیمی با وضعیت پروژه و حرکت آن در راستای اهدافش خواهد داشت.

همچنین، برخی توکن‌ها پس از اینکه به حد کافی توسعه پیدا کردند، به‌دنبال ایجاد بلاک چین اختصاصی خودشان می‌روند و به کوین تبدیل می‌شوند.

در حالی که کوین‌ها هر کدام می‌توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند، توکن‌ها روی کیف پول‌های بلاک چینِ میزبان ذخیره می‌شوند. به‌عنوان مثال، تمام توکن‌های مبتنی بر اتریوم، روی کیف پول‌ها و آدرس‌های اتریوم ذخیره می‌شوند، اما نمی‌توانید بیت کوین را روی آدرس اتریوم ذخیره کنید، چون یک کوین است. در ادامه درباره کیف پول‌‌های توکن‌ها بیشتر می‌خوانید.

تفاوت توکن و کوین در یک نگاه

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

روی هر پلتفرم بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، می‌توان توکن ایجاد کرد. اتریوم در حال حاضر میزبان بیش از ۸۰٪ توکن‌های بازار است و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس، کازماس، تزوس و ترون قرار دارند.

بیشتر بخوانید: قرارداد هوشمند چیست؟

به‌بیان ساده، توسعه‌دهندگان برای ایجاد یک توکن باید با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم یک بلاک چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و با استفاده از ابزارهای موجود، آن در بلاک چین پیاده‌سازی کنند. برای مثال، زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن (قرارداد هوشمند) در اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-۲۰ نام دارد.

ساخت توکن به‌خودیِ خود در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم (کارمزدهای شبکه) انجام می‌شود، اما فراموش نکنید صرفاً ایجاد یک توکن نمی‌تواند ارزشمندی آن را تضمین می‌کند.

ساخت توکن به خودی خود بسیار آسان است، اما توکنی که هدف و کاربرد نداشته باشد، هیچ ارزشی هم ندارد.

متأسفانه آسان‌بودن ایجاد توکن‌های بی‌ارزش و بدون کاربرد، بستری برای کلاهبرداری هم فراهم کرده است و گاهی اوقات کلاهبرداران سعی می‌کنند توکن‌هایی که هیچ ارزشی ندارند را در قبال پول‌های واقعی مبادله کنند.

برای اینکه یک توکن بتواند ارزش جذب کند و مقبولیت به دست بیاورد، باید در یک پروژه کاربردی دخیل باشد و در صرافی‌های معتبر اضافه شود که به هیچ وجه کار ساده‌ای نیست.

بدون اغراق می‌توان گفت بیش از ۹۰٪ توکن‌های بازار هدف و کاربرد خاصی ندارند و صرفاً برای پرکردن جیب توسعه‌دهندگان عرضه شده‌اند.

در سال ۲۰۱۷ که به «جنون ICO‌ها» مشهور است، پروژه‌های کلاهبرداری زیادی با وعده‌های عجیب‌وغریب وارد میدان شدند و هر کدام با پیش‌فروش (ICO) توکن‌های خود به سرمایه‌گذاران ناآگاه چند میلیون دلار پول به جیب زدند. در سال ۲۰۱۸ با ترکیدن حباب بازار، تمام آن توکن‌ها به فراموشی سپرده شدند و هرگز نتوانستند حتی به قیمت اولیه خود برسند.

چرا توکن؟

صرفه‌جویی در هزینه‌ها و زمان مهم‌ترین مزیت‌ ساخت توکن به‌جای یک بلاک چین جداگانه است. بیشتر پروژه‌هایی که می‌خواهند کار روی شبکه و بلاک چین خود را آغاز کند، در ابتدا بودجه و سرمایه کافی در اختیار ندارند و با توجه به گسترش سریع فضای ارزهای دیجیتال از نظر زمان‌بندی هم با مشکلات زیادی مواجه هستند. این پروژه‌ها می‌توانند در ابتدا خیلی سریع توکن خود را روی یک بلاک چین دیگر مانند اتریوم پیاده‌سازی کنند و با جذب سرمایه خصوصی یا عمومی و اضافه‌کردن آن به صرافی‌ها، به سرمایه و زمان‌بندی موردنظر خود دست پیدا کنند، شبکه اصلی خود را راه‌اندازی کنند و بعد توکن‌ها را به بلاک چین اختصاصی خودشان انتقال دهند. برای نمونه،‌ واحدهای ارزی ترون (TRX) در ابتدا به‌صورت توکن اتریومی عرضه شدند و بعد از توسعه بلاک چین ترون، به شبکه اصلی منتقل شدند.

در خیلی از موارد هم اصلاً نیاز به ساخت بلاک چین جداگانه برای یک پروژه احساس نمی‌شود و پروژه می‌تواند از امنیت بالای بلاک چین میزبان نهایت استفاده را ببرد. به‌عنوان نمونه، پروژه چین لینک اکنون به‌خوبی کار می‌کند و با تیم‌های بزرگی قرارداد همکاری امضا کرده است، اما توکن بومی آن یعنی لینک (Link) که در زمان نگارش این مطلب از نظر ارزش بازار در رتبه ۵ بازار قرار دارد، روی اتریوم کار می‌کند. با توجه به حساسیت پروژه چین لینک، تعداد زیاد ماینرهای اتریوم و امنیت بالای این شبکه برای این پروژه اطمینان‌خاطر به همراه می‌آورد. پروژه بزرگ دیگری که از بلاک چین اتریوم بهره می‌برد، تتر است. این استیبل کوین که برای حفاظت از سرمایه‌گذاران در برابر نوسانات ساخته شده است و قیمت آن با توجه به داشتن پشتوانه دلاری، همیشه یک دلار است، توکن‌های خود (USDT) را روی چندین بلاک چین امن عرضه کرده است و نیازی به ایجاد بلاک چین اختصاصی نمی‌بیند.

کیف پول‌های توکن‌ها

هر توکن می‌تواند روی تمام کیف پول‌ها و آدرس‌های بلاک چین میزبان ذخیره و منتقل شود. برای مثال، یک توکن اتریومی مانند چین لینک یا تتر را می‌توانید روی کیف پول و آدرس‌های اتریوم ذخیره کنید. به‌بیان ساده، با داشتن یک کیف پول و یک آدرس اتریوم می‌توانید تمام توکن‌های مبتنی بر آن را ذخیره کنید. تتر می‌خواهید؟ آدرس کیف پول اتریوم خود را بدهید. چین لینک می‌خواهید؟ بازهم آدرس کیف پول اتریوم خود را بدهید.

در مورد بلاک چین‌های دیگر مانند ترون، بایننس چین، ایاس و تزوس هم به همین صورت توکن‌ها روی کیف پول‌های هر کوین ذخیره می‌شوند. البته در بلاک چین‌های جدید مانند پولکادات و اولنچ این امکان وجود دارد که توکن‌ها روی کیف پول‌های اختصاصی با آدرس‌های متفاوت هم ذخیره شوند.

انواع توکن

توکن‌ها را از نظر نوع می‌توان به چندین دسته متفاوت تقسیم کرد. طبقه‌بندی توکن‌ها مانند طبقه‌بندی هر چیز دیگری نسبی و وابسته به اشخاص است و هرکس می‌تواند آنها را از جنبه‌های مختلف تقسیم‌بندی کند. با این حال، در بین اغلب اعضای جامعه ارزهای دیجیتال توکن‌ها در ابتدا به‌ دو دسته کلی مثلی (Fungible) و غیرمثلی (Non-fungible) تقسیم می‌شوند و سپس در هر کدام از این دسته‌ها می‌توان دوباره طبقه‌بندی انجام داد.

تفاوت توکن غیرمثلی و مثلی

قبل از اینکه توضیح بدهیم یک توکن غیرمثلی چیست، لازم است یک قدم عقب‌تر برویم و تفاوت مثلی‌بودن یا تعویض‌پذیر بودن با غیرمثلی بودن یا غیرقابل‌ تعویض بودن را بدانیم.

در اقتصاد، یک کالا (یا پول) در صورتی مثلی یا تعویض‌پذیر (Fungible) تلقی می‌شود که واحدهای آن با یکدیگر قابل‌تعویض باشند و نتوان هیچ‌کدام از آنها را کم‌ارزش‌تر یا با ارزش‌تر از دیگری دانست.

به‌عنوان مثال، بیت کوین، دلار، ریال و به‌طور کلی اسکناس‌ها در دسته دارایی‌های مثلی قرار دارند. یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی نسبت به یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی دیگر از نظر ارزش کاملاً برابر است و هر دو می‌توانند با یکدیگر تعویض شوند و مقدار کالای یکسانی را خریداری کنند. زمانی که یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی به دوست خود قرض می‌دهید، انتظار ندارید که بعداً دقیقاً همان اسکناس را پس بگیرید.

در مقابلِ دارایی‌های مثلی‌،‌ چیزهای غیرمثلی (Non-fungible) قرار دارند که دورتادور ما را فرا گرفته‌اند. به‌طور کلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است.

مثلاً لپ‌تاپ شما، تلفن همراه شما و خودروی شما اقلام غیرمثلی هستند. اگر خودروی خود را به دوستتان قرض بدهید تا به مسافرت برود، انتظار دارید دقیقاً همان خودرو را پس بگیرید نه یک خودروی دیگر. برای درک بهتر، بلیط بازی پرسپولیس و استقلال هم غیرمثلی است.

یک نمونه دیگر: تابلوی «مونالیزا»، شاهکار لئوناردو داوینچی، کاملاً غیرمثلی است. آیا کسی می‌تواند این اثر تاریخی را با یک تابلوی معمولی مبادله کند، با این فکر که هر دوی آنها تابلوی نقاشی هستند؟

تفاوت دارایی مثل و غیرمثلی

حالا به سراغ تعریف توکن غیرمثلی برویم:

یک توکن غیرمثلی یا NFT، یک دارایی دیجیتال است که کمیاب و منحصربه‌فرد بوده و روی بلاک چین ذخیره و جابه‌جا می‌شود. آیتم‌‌های بازی‌های کامپیوتری، اقلام کلکسیونی، آثار هنری دیجیتال، بلیط رویدادهای مختلف، نام‌ دامنه‌ها، یک خانه که به‌صورت توکن درآمده و … در دسته توکن‌های غیرمثلی جای می‌گیرند.

در حال حاضر ۹۹٪ توکن‌های بازار مانند تتر و چین لینک مثلی هستند و همه واحدهای آنها از نظر ارزش مشابه و قابل‌تعویض هستند، اما حوزه NFT روزبه‌روز در حال گسترش است و احتمالاً در آینده توکن‌های غیرمثلی بخش بزرگتری از بازار را به خود اختصاص دهند.

با توجه به این موضوع که هنوز توکن‌های غیرمثلی نتوانسته‌اند بخش قابل‌توجهی از بازار را تصاحب کنند، در ادامه فقط سه مورد از مهم‌ترین انواع توکن‌های مثلی را مرور می‌کنیم. با این حال، با مراجعه به مقاله «توکن غیرمثلی چیست؟» می‌توانید درباره این نوع توکن هم به‌طور مفصل بخوانید.

سه دسته‌بندی اصلی در توکن‌های مثلی عبارت‌اند از:

توکن کاربردی

توکن کاربردی (Utility Token) ارز دیجیتالی است که از آن برای پرداخت هزینه‌ها و خرید کالا و خدمات در یک یا چند پروژه خاص استفاده می‌شود. امروزه اغلب توکن‌های موجود در بازار توکن‌های کاربردی هستند. مثلاً توکن لینک (Link) یک توکن کاربردی است که افراد می‌توانند با آن هزینه خدمات پلتفرم چین لینک را پرداخت کنند.

ارزش این توکن‌ها فقط با عرضه و تقاضا مشخص می‌شود و هیچ پشتوانه‌ای برای آنها تعریف نشده است. همچنین ارزش این توکن‌ها به‌طور مستقیم هیچ ارتباطی با ارزش یا سرمایه‌های شرکت توسعه‌دهنده ندارد.

توکن اوراق بهادار

توکن اوراق بهادار (Security Token) ارز دیجیتالی است که دارنده آن صاحب بخشی از یک دارایی، شرکت یا سود یک فعالیت خاص خواهد بود. به‌عنوان مثال، زمانی که یک خانه یا یک شرکت تبدیل به هزاران توکن شود و مانند سهام میان سرمایه‌گذاران توزیع شود، آن توکن یک توکن اوراق بهادار به شمار می‌رود.

اوراق بهادار به هر دارایی قابل‌‌معامله گفته می‌شود که در نهادهای قانونی ثبت شده باشد و یک سرمایه‌گذار بتواند با داشتن آن در یک فعالیت مالی مشارکت کند. سهام و اوراق قرضه، از مهم‌ترین اوراق بهادار به شمار می‌روند.

اصطلاح توکن اوراق بهادار در سال ۲۰۱۸ بین فعالان مطرح شد، زمانی که برخی از نهادهای قانون‌گذار در سراسر جهان – از جمله کمیسیون بورس آمریکا (SEC) – اعلام کردند برخی از ارزهای دیجیتال در حقیقت اوراق بهادار هستند و باید از نظر قانونی ثبت شوند. اینکه یک توکن اوراق بهادار است یا نه را نهاد قانون‌گذار کشور مشخص می‌کند. مثلاً در آمریکا، کمیسیون بورس آمریکا از طریق آزمایش هاوی مشخص می‌کند که یک دارایی اوراق بهادار است یا خیر. طبق تست هاوی، هر دارایی که شرایط زیر را داشته باشد، اوراق بهادار است:

• یک سرمایه‌گذاری مالی باشد.
• در آن انتظار سود تعریف شده باشد.
• در یک شرکت ثبت شود.
• این سود باید از فعالیت یک شخص ثالث به دست آید.

مزیت توکن‌های اوراق بهادار نسبت به اوراق بهادار سنتی این است که با استفاده از فناوری بلاک چین، سرمایه‌گذار می‌تواند به‌جای استفاده از کارگزاری‌ها، توکن خود را روی کیف پول شخصی ذخیره کند و در زمان معامله به‌راحتی آن را انتقال دهد. همچنین این نوع توکن در مراجع قانونی ثبت می‌شود و این موضوع ریسک کلاهبرداری را کاهش می‌دهد.

توکن حاکمیتی (گاورننس)

توکن حاکمیتی یا گاورننس (Governance) ارز دیجیتالی است که دارنده آن می‌تواند با آن در تصمیم‌گیری‌ها و رأی‌گیری‌ها برای آینده یک سیستم یا شبکه نقش داشته باشد. به‌عنوان نمونه، توکن یونی سواپ (Uniswap) یک توکن حاکمیتی است که دارنده آن می‌تواند در تصمیم‌گیری‌های مهم این صرافی غیرمتمرکز حق رأی داشته باشد.

توکن‌های حاکمیتی اغلب اوقات در طبقه توکن‌های کاربردی جای می‌گیرند و این یعنی یک توکن حاکمیتی می‌تواند توکن کاربردی هم باشد.

جمع‌بندی

در این مقاله به هر آنچه که نیاز بود درباره توکن در حوزه ارزهای دیجیتال و تفاوت آن با کوین بدانید اشاره کردیم. تمام مطالب این مقاله را می‌توان در سه پاراگراف زیر خلاصه کرد:

• در بازار ارزهای دیجیتال، توکن ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را ندارد و در بلاک چین و کیف پول‌های یک بلاک چین میزبان ذخیره می‌شود، اما به‌طور کلی می‌توان برای اشاره به هر واحد ارزی در یک شبکه بلاک چینی از عبارت توکن استفاده کرد.
• توکن‌ها با استفاده از قراردادهای هوشمند و کدهای برنامه‌نویسی ایجاد می‌شوند و دو مزیت اصلی استفاده از آنها به‌جای ایجاد یک بلاک چین اختصاصی، صرفه‌جویی در وقت و هزینه است.
• توکن‌ها از نظر نوع می‌توانند در ده‌ها دسته‌بندی جای بگیرند، اما در میان اغلب فعالان این حوزه، در حال حاضر آنها به سه نوع توکن‌های کاربردی، اوراق بهادار و حاکمیتی طبقه‌بندی می‌شوند.

اعتماد به پول چیست و چگونه می‌توان به بیت کوین اعتماد کرد؟

اعتماد مفهومی است که از یک سو بیش‌ از حد به آن پرداخته شده و از سوی دیگر بسیار بد تعریف شده است.

همه می‌دانیم که اعتماد تا چه‌اندازه در تعاملات انسانی به‌ویژه در دادوستد اهمیت دارد. با این‌حال، سازوکار اعتماد هنوز به‌خوبی مشخص نیست و یا درک نشده است. چیزی که مشخص است این است که راه میان‌بری به‌سوی اعتماد وجود ندارد. اعتماد به زمان نیاز دارد.

چگونه مردم به چیزی اعتماد می‌کنند؟

چرا اعتماد به پول مهم است؟

از همه مهم‌تر، اعتماد چگونه درباره‌ی بیت کوین تحقق می‌یابد؟

در این مطلب، خواهیم دید که چگونه اعتماد به پول به‌وجود می‌آید.

اعتماد به پول به زمان نیاز دارد و هر ارزِ موفق باید قبل از هر چیز، طول عمر بیشتری داشته باشد.

سازوکار اعتماد به پول

اعتماد در اصل، همه‌چیزِ یک پول است. تعداد قابل‌قبولی از مردم باید باور داشته باشند که پول چیزی است که ارزش خودش را حفظ خواهد کرد، وگرنه آن را نگه نمی‌دارند. اگر مردم نخواهند پول را نگه دارند، ارزش پول آن‌قدر به روند نزولی ادامه خواهد داد تا زمانی که به‌کلی بی‌ارزش شود.

از زمان‌های گذشته، مردم به دانه‌های بلورین و سنگ رای (Rai Stones) سنگی که شبیه دایره است و در مرکز آن یک سوراخ وجود دارد) به‌عنوان پول اعتماد داشتند؛ زیرا این سنگ‌ها بسیار کمیاب بودند. اما به‌ محض اینکه کسی متوجه شد ساختن این اشیا کار سختی نیست، اشتیاق مردم نسبت به آن‌ها کاهش یافت. برای اینکه مردم به چیزی به‌ عنوان پول اعتماد کنند، باید به آن‌ها قبولاند که این پول کمیاب است. با این‌حال کمیاب بودن، فقط یکی از ویژگی‌های متعددی است که ما از پول انتظار داریم.

ویژگی‌های پول ایده‌آل

چاپ دلار و سایر پول‌های سنتی جهان نامحدود و وابسته به بانک‌هاست که موجب مشکلات اقتصادی برای مردم می‌گردد

از خصوصیات پول ایده‌آل می‌توان به کمیابی، دوام، مقاومت دربرابر سانسور، قابلیت تبدیل، تقسیم‌پذیری و قابلیت انتقال آن اشاره کرد و البته باید آن را به رسمیت بشناسند. این ویژگی‌ها را می‌توان به دو دسته‌ی متفاوت تقسیم کرد:

راحتی معامله: پول باید به‌ آسانی معامله شود. تقسیم‌پذیری، قابلیت انتقال، قابلیت تبدیل و به رسمیت شناختن آن در این دسته قرار می‌گیرند.

باارزش بودن: به این معنی که آیا شخص دیگری می‌تواند بدون اجازه‌ی شما آن را سرقت کند یا خیر. ویژگی‌های کمیابی، دوام و ابزار حامل بودن در این دسته قرار می‌گیرند.

بیت کوین هم بسیاری از این خصوصیات را دارد اما چیزی که بیت کوین را از انواع دیگر پول متمایز می‌کند، این است که بیت کوین هم دیجیتال است و هم غیرمتمرکز.

بیت کوین تنها پول دیجیتال جهان نیست. دلار آمریکا، طلای بازی World of Warcraft و دلار لیندن نیز دیجیتال هستند؛ اما هیچ یک از پول‌های دیجیتال تا زمانی که بیت کوین به‌وجود آمد، غیرمتمرکز نبودند.

به‌ همین‌ترتیب، بسیاری از پول‌های فیزیکی مانند طلا، نقره و نمک غیرمتمرکز هستند، اما دیجیتال نیستند. تمرکززدایی به بیت کوین ارزش داده است و دیجیتال بودن آن، کار با بیت کوین را راحت کرده است. بنابراین بیت کوین هر دو ویژگی اصلی پول ایده‌آل را دارد.

تمایل برای داشتن چیزهای کمیاب

انسان همیشه تمایلی درونی برای داشتن چیزهای کمیاب دارد. این موضوع را به‌ خوبی می‌توانیم در تبلیغات ببینیم؛ یکی از ساده‌ترین روش‌ها برای ترغیب‌ کردن مردم برای خرید این است که بتوانید آنها را قانع کنید فلان محصول کمیاب است.

بااین‌حال، ارزشی که مردم به یک محصول می‌دهند به مدت‌زمانِ کمیابی آن بستگی دارد.

همان‌طور که می‌دانیم، برخی از کالاها عمر محدودی دارند. به‌عنوان مثال، وی (Wii) یک کنسول بازی خانگی است که توسط شرکت ژاپنی نینتِندو عرضه شد. ازآنجایی‌که شرکت نینتندو تعداد محدودی از این کنسول را تولید کرده بود، وقتی به بازار عرضه شد به قیمتی بسیار بیشتر از قیمت اصلی به‌ فروش رفت. وی کالای کمیابی به‌ شمار می‌رفت و چون دیگر تولید نمی‌شد، حتی ویِ دست‌دوم را هم به قیمت خوبی می‌خریدند.

با افزایش تولید وی، قیمت آن کاهش یافت. هیچ‌کس وی را نمی‌خرید که ۵ سال نگه‌ دارد و بعد دوباره بفروشد. فقط آن را می‌خریدند که با آن بازی کنند.

بنابراین پول هم باید کمیاب باقی بماند تا پول ایده‌آل باشد.

دو ویژگی دیگر که برای ایجاد اعتماد لازم است

در درازمدت، مردم باید باور کنند که کمیابی پول به مدتی طولانی ادامه خواهد یافت. این امر سبب می‌شود مردم به پول اعتماد کنند. در حالت ایده‌آل، این کمیابی باید تغییرناپذیر باشد.

ویژگی دیگر کمی مهم‌تر است: پول باید ابزار حامل باشد تا واسطه‌ها و اشخاص ثالث نتوانند آن را در اختیار بگیرند.

نکته‌ی قابل‌توجه در تغییرناپذیری و ابزار حامل بودن پول این است که اگر یک نقطه‌ی شکست مرکزی وجود داشته باشد، پول نمی‌تواند هر دوی این ویژگی‌ها را با هم داشته باشد. به‌عبارت ساده‌تر، اگر هر کسی غیر از صاحبِ اسمی پول بتواند کمیابی آن را برطرف کند یا آن را مصادره کند، صاحب پول مجبور می‌شود به نهاد دیگر اعتماد کند.

این به‌ طورکلی شرط خوبی نیست. شاید به قدرت مرکزی فعلی اعتماد داشته باشید، اما هیچ تضمینی وجود ندارد که آنها همیشه قدرت را در اختیار داشته باشند. در حقیقت، بسیاری از سازمان‌های متمرکز به‌ این‌ دلیل شکست می‌خورند که پس از مدتی دیگر نمی‌توانند در برابر وسوسه‌ی سوءاستفاده از چنین قدرتی مقاومت کنند.

عقاید کینزی‌ها

افرادی‌که موافق اقتصاد کینزی هستند بر این باورند که هر چه بیشتر خرج کنید، جریان اقتصادی بهتر حفظ می‌شود. بنابراین به‌ دنبال ایجاد پولی هستند که خرج‌کردن آن تا جایی‌که ممکن است راحت باشد. در سیستم کینزی تقریبا هر چیزی را به‌ آسانی (به‌ویژه با اعتبار) می‌توان خریداری کرد، به همین‌ دلیل است که معمولا افراد را به خرج‌کردن‌های بی‌محابا تشویق می‌کنند.

اما بی‌محابا خرج‌کردن در درازمدت ممکن است افراد را به خاک سیاه بنشاند، به‌ همین‌ دلیل بسیاری از مردم سعی می‌کنند پول‌شان را به‌ شکل هدف‌مند خرج کنند.

کینزی‌ها بر ویژگی‌های استفاده‌ی راحت از پول مانند تقسیم‌پذیری، قابلیت انتقال، به‌ رسمیت شناخته شدن و تا حدودی قابلیت تبدیل آن تأکید می‌کنند. البته به ویژگی‌های ارزشی پول مانند کمیابی، غیر قابل‌ تغییر بودن و ابزار حامل بودن نیز توجه دارند.

اتفاقاً دلیل ایجاد آلت کوین‌های مختلف هم همین راحتی استفاده از آنها عنوان شده است.

ارزش بلندمدت

پولی ارزش دارد که کمیاب، قابل اطمینان و بادوام باشد. این ویژگی‌ها معمولا با گردش سریع پول در تضاد هستند.

«قابلیت انتقالِ بیشتر» اغلب به معنای متمرکز کردن عملیات است؛ این یعنی یک نقطه‌ی مرکزی سریع‌تر می‌تواند تراکنش‌ها را پردازش کند.

«قابلیت تبدیلِ بهتر» به معنای متکی بودن به نقطه‌ی مرکزی است که در آن راهی برای سوءاستفاده‌ی ریاضیاتی از برخی مفروضات امنیتی (که ارزهای غیرقابل ردیابی ارائه می‌کنند) وجود ندارد.

بنابراین هرچه اتکا به نقطه‌ی مرکزی بیشتر شود (خواه به نهادهای مرکزی، خواه به سختی برخی مسائل ریاضی)، پول بی‌ارزش‌تر می‌شود. هرچه پول سریع‌تر و راحت‌تر ایجاد شود، امنیت، کمیابی و تمرکززدایی آن کمتر است.

پولی ارزش دارد که اعتماد مردم را به مرور زمان به‌‌دست آورد. وی (wii) فقط در یک دوره‌ی کوتاه با مبلغ زیادی خریدوفروش شد، بنابراین نمی‌توان آن را ذخیره‌ی ارزش خوبی دانست.

زمان داور نهایی است

معیار اصلی برای ارزش بلندمدت، زمان است. یک پدیده‌ی شناخته‌ شده به نام اثر لیندی (Lindy Effect) وجود دارد که می‌گوید «از هر چیز باثباتی در جهان انتظار می‌رود به‌اندازه‌ی طول عمرش باقی بماند».

شاید این موضوع درست باشد، زیرا فردی توانست این اثر را در نمایش‌های برادوی پیدا کند. او متوجه شد نمایشی که ۱۵ سال از عمرش می‌گذشت، به‌ طور متوسط ۱۵ سال دیگر هم روی صحنه اجرا می‌شد. اما نمایشی که یک سال از عمرش می‌گذشت، شاید فقط یک سال ادامه پیدا می‌کرد.

می‌بینید که تمرکزگرایی برای ارزش بلندمدت پول مضر است. نهادهای متمرکز با توجه به ماهیتشان آسیب‌پذیر هستند. این نهادها هرگاه با شکست مواجه شوند، هرچیزی را که به آنها وابسته است به‌ خطر می‌اندازند.

برعکس، یک شبکه‌ی غیرمتمرکز ماهیت ضد آسیب‌پذیری دارد. شکست‌های فردی بر گروه بسیار کوچکی تأثیر می‌گذارد و در نتیجه یک شبکه‌ی غیرمتمرکز می‌تواند اشتباهات بیشتری هم مرتکب شود. زیرا این اشتباهات به اعضای دیگر شبکه کمک می‌کنند که یاد بگیرند چه کاری را نباید انجام بدهند. این سبب قوی‌ترشدن شبکه می‌شود.

سوءاستفاده از اعتماد

بسیاری از نهادهای متمرکز با سوءاستفاده از خودِ اعتماد سعی می‌کنند کاری کنند که نیازی به اثبات اعتماد نداشته باشند. این نهادها به‌ جای اینکه واقعا ارزش اعتماد را در طول زمان اثبات کنند، تلاش می‌کنند به کمک رسانه‌های اجتماعی، تبلیغات و وعده‌های مختلف این توهم را ایجاد کنند که اعتماد وجود دارد. ICO‌ ها، آلت کوین‌ها و هاردفورک‌ها به‌وفور از این تکنیک‌ها برای جلب اعتماد مردم استفاده کرده‌اند.

متأسفانه مردم بارها فریب این سوءاستفاده‌ها را خورده‌اند، با این‌حال این آشفته‌ بازار به آن‌ها درس‌های ارزشمندی می‌آموزد.

اولویت اصلی بیت کوین چیست؟

اولویت بیت کوین این است که در درازمدت ارزش واقعی را به‌دست بیاورد. اما اولویت شرکت‌هایی مانند اَم‌وِی (Amway) و سایر طرح‌های مشابه این است که سعی کنند از طریق تبلیغات در کوتاه‌مدت ارزشی برای خودشان دست‌وپا کنند.

بیت کوین بر تمرکززدایی و تغییرناپذیری توجه دارد که در درازمدت به کمیابی آن می‌انجامد. در حالی‌که دیگران با اینکه این ویژگی‌ها را وعده داده‌اند، هیچ‌کدام مانند بیت کوین نتوانسته‌اند به آن‌ها دست یابند.

بیت کوین فقط روی یک چیز متمرکز است و آن زمان است. سال گذشته بیت کوین ثابت کرد که یک بازی ۶ ماهه نیست. بیت کوین یک بازی ۲۰ تا ۵۰ ساله است. بدترین چیز این است که بفهمید بازی را تمام وقت اشتباه بازی کرده‌اید.

خیلی دیر نیست، بازی تازه شروع شده است.